Ik mag communicatie graag vergelijken met smeerolie voor processen en techniek. Daarom introduceerde ik me bij mijn deeltijd werkgever Avans Academie voor Bouw en Infra, als olieverkoper.
Omdat het onderwijs een prachtig vak is, combineer ik sinds 1 november 2012 mijn andere activiteiten met het parttime docentschap in communicatie.
Iedereen heeft zo zijn eigen gevoel bij het woord ‘communicatie’. Nu ben ik de laatste die mijn vak in het middelpunt van het heelal wil zetten. In een fysieke omgeving is de hardware immers het belangrijkste. Als die niet goed is, kan je communiceren tot je een ons weegt, maar het product wordt er niet beter van.
Toch zijn er genoeg producten en plannen gestorven in schoonheid. Of in een héééle diepe la beland. Omdat ze niet goed ontwikkeld, ingevoerd of verkocht werden. Communicatie als (smeer)olie is daarom onontbeerlijk. Daarom vergelijk ik mijn vak graag met een olieverkoper. En ik weet heel goed hoe noodzakelijk deze olie is in de civiele en bouwsector. Want interdisciplinaire samenwerking, consumentgerichte productenontwikkeling, draagvlak krijgen voor renovaties en ze gebruikersvriendelijk invoeren vergt smering. Zeker als je duurzame ambities wilt halen.
Die ambities deel ik zelf ook, want duurzaamheid in de gebouwde omgeving is de rode (of eigenlijk: groene) draad in mijn levensloop. Dat betekent ook dat ik gewend ben om in multidisciplinaire teams te werken. Door al dat werk met ingenieurs, weet ik dat een ‘koudebrug’ niet een brug op de noordpool is. En weet ik dat kunstwerken niet alleen in musea hangen.
Mede met die achtergrond voorzie ik mijn klanten, collega’s en studenten graag van de juiste olie. Ik zie uit naar een gesmeerde samenwerking.